Leven in eenheid met de natuur.

Waar ik naar toe wil is mijn dagelijks leven en werken steeds verder, steeds meer omvattend, in overeenstemming en harmonie brengen met de natuur. De natuur met al haar prachtige verscheidenheid aan levensvormen en de ingenieuze verwevenheid van al die levens. Die prachtige weefsels van onderlinge wisselwerking en poëtische coherentie die al het menselijk bevattingsvermogen te boven gaat.

De natuur als directe ervaring van zijn. Zijn als lichaam als zintuiglijke gewaarwording van het bestaan in een zo omvattende werkelijkheid. De gewaarwording van zon, wind en water, donker en licht, sterren en maan. De geur van aarde, de vorm van bloemen de beweging van dieren. Het vuur wat mij verwarmt in de winter, de sensualiteit en zachtheid van nabije lichamen van anderen. Het in stilte luisteren naar de bomen en het verschil in hun karakter proeven.
Zonder gedachte, zonder analyse, zonder interpretatie, zonder vragen, zonder bedoeling.

Dat is leven, heel eenvoudig, in directe eenheid van zijn. Al de rest is bijzaak.

Na jarenlang zoeken naar wat genezing van psychische pijn zou kunnen brengen lijkt me dit de meest directe weg tot heling. En het geeft zulk een nauwelijks te beschrijven vreugde om steeds verfijnder te kunnen waarnemen, ook en vooral die dingen die niet direct zichtbaar zijn.

Een volgende stap is het vinden van een stuk grond waar dit een gedeelde ervaring kan zijn.