september 2013

Een bezoek aan een oerbos maakt dat ik een aantal dingen een beetje beter beter begrijp.
Het verschil met een ander bos is de aanwezigheid van vele oude dode bomen in alle verschillende staten van ontbinding. Het geeft een specifieke geur, veel paddenstoelen, veel diersoorten. Overal is leven. De onverhulde aanwezigheid van dood en ontbinding maakt het leven rijker. Maar ook de geestenwereld lijkt sterker aanwezig. Overal lijken de ogen van andere wezens je na te staren, overal zijn donkere gaten, suggestieve vormen die van hun aanwezigheid lijken te getuigen.
De natuur daar is overweldigend sterk. Ineens begrijp ik de angst voor die magische macht, die maakt dat mensen zo genadeloos op haar inhakken. Het verlangen naar licht en het wegvagen van al die geheimzinnige aanwezigheden die met het verstand niet te bevatten zijn. 
Het is zoals de angst voor de dood. De dood kan zacht zijn maar ook macaber en angstaanjagend. Het onderscheid tussen goed en kwaad lijkt niet meer duidelijk in die sfeer. Niettemin was ik daar gelukkig.

Voor mijn vertrek op reis hield het thema van de heks mij bezig, die een weten heeft van de natuur en hoe er mee te werken. Een drieluik gemaakt als hommage aan bos en bomen heb ik toen aangepast en haar aanwezigheid toegevoegd. 

Ook in vroeger werk was zij aanwezig. Ze heeft te maken met schepping, leven geven en met dood, vernietiging, met waanzin en chaos en wijsheid.