Waarnemen , denken en geloven

Hoe kan een mens vrij waarnemen en denken? Hoe kan ik zorgen dat de gehechtheid aan mijn overtuigingen mijn perceptie niet beperkt?

Ik geloof dat de natuur sacraal is en al wat leeft bezield is. Ik geloof dat alle levende wezens op deze aarde te vergelijken zijn met cellen in één groot organisme wat de planeet is en  voortdurend met elkaar in wisselwerking zijn.  Ik geloof dat milieuvervuiling slecht is en dat mensen het beste heel eenvoudig leven in harmonie met de natuur zoveel mogelijk gebruik makend van natuurlijke materialen. Ik geloof dat dat geluk en geestelijke vrijheid brengt en dat de volken die zo leven of ooit zo geleefd hebben meer wijsheid bezitten dan wij nu in onze westerse materialistische wereld. Ik geloof ook dat zij mentale capaciteiten hebben waar de meeste mensen nu geen gebruik meer van weten te maken en die ik graag terug wil ontwikkelen.  Ik tracht daar naar te leven.

Maar de gehechtheid aan die visie breng mij in botsing met de wereld waarin ik leef en met andere mensen voor wie deze visie vreemd is. En het is niet eenvoudig om nog enigszins sociaal aangepast te blijven met dergelijke betrachtingen in onze maatsschappelijke context. 
Ik kan niet zo gemakkelijk veranderen wat ik geloof maar ik kan wel de gehechtheid aan mijn eigen denkbeelden losser maken. Ik heb mijn eigen specifieke aard en wat ik geloof stemt overeen met wie ik ben, daar moet ik naar handelen. Maar er zijn nog veel meer manieren van denken en ervaren mogelijk. Hoe kan er in een zo grote verscheidenheid sprake zijn van superioriteit? Mijn gelijk is een persoonlijke kwestie en daarmee zeer relatief, tijdelijk, doch noodzakelijk om integer en coherent te kunnen blijven. Noodzakelijk om mijn rol te kunnen spelen in de "comedie humaine".
 
Het is prettig om met gelijkgezinden om te gaan maar de confrontatie met het tegendeel confronteert mij met mijn irrationele gehechtheid aan mijn denkbeelden. Het punt waarop er door het verschil geen discussie meer mogelijk is en het onbegrip in elk woord aanwezig is omdat de referentiekaders van waaruit er gesproken wordt al te zeer verschillend zijn. De Babylonische spraakverwarring.

Voorbij de woorden, in mijn werk en in mijn creaties tracht ik enerzijds duidelijk te zijn en mijn stelling in te nemen, anderzijds mijn overtuigingen uit te dagen en de starheid er zoveel mogelijk uit te halen. Ik tracht mijn denken te disciplineren om te kunnen blijven waarnemen. Om zoveel mogelijk onafhankelijk te kunnen waarnemen en niet alleen de weerspiegeling van mijn verwachtingen en vooroordelen, mijn voorkeuren, wensen of angsten. Neutraal en zo nauwkeurig mogelijk, optimaal gebruik makend van mijn zintuiglijke vermogens die mij de levende ervaring geven.  
Elk zintuig is te gebruiken in het contact met de buitenwereld maar ook in een innerlijke wereld of beter gezegd een niet materiële wereld. Mijn zintuigen bepalen mijn ervaringsveld. Hoeveel scherper hoort een dolfijn en hoeveel beter ziet een roofvogel, hoe beperkt is mijn wereld als ik mij niet zou kunnen inleven in hun...